چین در ادامه تلاشهای خود برای گسترش نقش یوان در نظام مالی جهان، وارد مرحله تازهای از بینالمللیسازی این ارز شده است. آمارهای جدید نشان میدهد وامدهی برونمرزی با یوان و انتشار اوراق بدهی یوانی در خارج از چین با شتاب قابل توجهی افزایش یافته و استفاده از این ارز بهتدریج در حال تثبیت جایگاه خود بهعنوان ابزار تأمین مالی بینالمللی است. بر اساس دادههای منتشرشده، حجم وامهای خارجی یوان طی چهار سال گذشته سه برابر شده و به بیش از ۲.۵ تریلیون یوان رسیده است. همچنین فروش اوراق بدهی یوانی در بازارهای خارجی، موسوم به دیسام باند، در ۱۱ ماه نخست سال ۲۰۲۵ به رکوردی بیسابقه بالغ بر ۸۰۰ میلیارد یوان رسیده است. در کنار آن، انتشار اوراق یوانی توسط نهادهای غیر چینی در داخل چین نیز رشد محسوسی داشته است.
اگرچه سهم یوان از کل بازار بدهی جهانی همچنان محدود است، اما سرعت رشد آن از یک تغییر ساختاری حکایت دارد. ارزش اوراق بدهی بر پایه یوان منتشر شده توسط نهادهای خارجی طی سه سال بیش از دو برابر شده و نشان میدهد شرکتها و دولتها به طور فزایندهای به این ارز بهعنوان گزینهای قابل اتکا برای تأمین مالی نگاه میکنند. عامل اصلی جذابیت یوان، هزینه پایینتر استقراض با این ارز در مقایسه با دلار است. از سال ۲۰۲۲، نرخ بهره یوان به طور معناداری پایینتر از نرخهای آمریکا باقی مانده که نتیجه تفاوت سیاستهای پولی دو کشور است. درحالیکه فدرال رزرو آمریکا سیاست انقباضی شدیدی را برای مهار تورم در پیش گرفته، بانک مرکزی چین مسیر سیاستهای انبساطی را برای حمایت از رشد اقتصادی دنبال کرده است.
این اختلاف سیاستی باعث شده فاصله بازده اوراق ۱۰ ساله چین و آمریکا به بیش از ۳۰۰ واحد پایه برسد. در چنین شرایطی، اوراق یوانی با نرخهایی بسیار پایینتر از اوراق خزانه آمریکا منتشر میشوند و در کنار ثبات نسبی نرخ ارز یوان، هزینه پوشش ریسک ارزی را برای وامگیرندگان کاهش میدهند.
در کنار مزیت قیمتی، عوامل ژئوپلیتیک نیز نقش مهمی در افزایش استفاده از یوان ایفا میکنند. تشدید تنشهای سیاسی، رشد حمایتگرایی و منطقهای شدن تجارت جهانی باعث شده بسیاری از کشورها و شرکتها به دنبال کاهش وابستگی خود به دلار باشند. این شرایط، یوان را بهویژه برای کشورهایی که روابط اقتصادی گستردهتری با چین دارند، به گزینهای جذابتر تبدیل کرده است.
نمونههایی از این روند در کشورهای مختلف دیده میشود؛ از انتشار اوراق یوانی توسط اندونزی و قزاقستان گرفته تا تبدیل وامهای دلاری برخی پروژههای زیرساختی در آفریقا به یوان. این تحولات نشان میدهد یوان بهتدریج به ابزاری عملی برای تأمین مالی پروژهها و تسهیل مبادلات تجاری بدل میشود.
همزمان با افزایش تقاضای وامگیرندگان، علاقه سرمایهگذاران بینالمللی به داراییهای یوانی نیز در حال رشد است. مؤسسات سرمایهگذاری بزرگ، اوراق یوانی را به دلیل بازده مناسب، تنوعبخشی به پرتفوی و ثبات نسبی بازار چین، جذاب ارزیابی میکنند. بااینحال، بدهی بینالمللی یوان هنوز سهم کوچکی از کل بازار بدهی چین را تشکیل میدهد.
تحلیلگران معتقدند راهبرد چین جایگزینی دلار نیست، بلکه ایجاد یک چارچوب مالی مکمل و مقاومتر در برابر ریسکهای ژئوپلیتیک و تحریمهاست. این مسیر بهصورت تدریجی و بدون تقابل مستقیم دنبال میشود و نشان میدهد یوان آرام اما پیوسته در حال تثبیت جایگاه خود در بازارهای مالی جهانی است.