سهم دلار آمریکا از ذخایر ارزی بانکهای مرکزی جهان به پایینترین سطح خود در بیش از سه دهه گذشته رسیده است. بر اساس تازهترین دادههای صندوق بینالمللی پول، سهم داراییهای دلاری در ذخایر رسمی ارزی جهان در سهماهه سوم سال ۲۰۲۵ به ۵۶.۹ درصد کاهش یافته؛ رقمی که از سال ۱۹۹۴ تاکنون بیسابقه است.
این کاهش به معنای فروش گسترده داراییهای دلاری توسط بانکهای مرکزی نیست. برعکس، آنها همچنان به خرید اوراق خزانهداری آمریکا و سایر داراییهای دلاری ادامه دادهاند، اما سرعت افزایش ذخایر ارزی در سایر ارزها بیشتر بوده است. به همین دلیل، سهم نسبی دلار در سبد ذخایر جهانی کاهش یافته، نه حجم مطلق آن.
بانکهای مرکزی در سالهای اخیر به طور فزایندهای به سمت تنوعبخشی ذخایر خود حرکت کردهاند و در کنار ارزهای بزرگ، دهها ارز کوچکتر و «غیرسنتی» را نیز وارد سبد داراییهایشان کردهاند. این روند باعث شده مجموع ذخایر ارزی جهانی به حدود ۱۳ تریلیون دلار برسد، درحالیکه داراییهای دلاری حدود ۷.۴ تریلیون دلار از این رقم را تشکیل میدهد.
کاهش سهم دلار پیامدهای مهمی برای اقتصاد آمریکا دارد. جایگاه دلار بهعنوان ارز ذخیره اصلی جهان، به ایالات متحده کمک کرده است با هزینه کمتری بدهی ایجاد کند و کسری بودجه و کسری تجاری خود را تأمین مالی کند. با کاهش تدریجی این سهم، تقاضای جهانی برای بدهیهای دلاری ممکن است در بلندمدت کمتر شود و تأمین این کسریها دشوارتر گردد.
بااینحال، حتی با افت سهم دلار، این ارز همچنان بزرگترین ارز ذخیره جهان باقی مانده است و فاصله قابلتوجهی با رقبا دارد. تجربههای تاریخی نیز نشان میدهد که سهم دلار در دورههای مختلف دچار نوسان شده، اما تاکنون هیچ ارز دیگری نتوانسته جایگاه آن را به طور کامل به چالش بکشد. روند کنونی بیشتر نشانهای از «تنوعسازی تدریجی» است تا کنار گذاشتن دلار از نظام مالی جهانی.